Sagor Som Leder Mot Slutet, III

Na een overload aan posts over dunk!festival, trek ik graag de lijn een beetje verder. In die drie dagen heb ik mogen genieten van heel wat reeds gekende bands en artiesten maar dunk!festival zou dunk!festival niet zijn als er geen ruimte zou zijn geweest voor het ontdekken van nieuwe dingen. En wow, ik val alweer in herhaling, maar wat een fan-tas-ti-sche concerten heb ik allemaal gezien. Ik ben nog steeds aan het nagenieten! Een van die memorabele ontdekkingen was Sagor Som Leder Mot Slutet. Een uiterst sympathiek viertal uit Zweden. Sowieso één van m’n persoonlijke highlights van de afgelopen driedaagse. Soms zijn woorden overbodig. Zo bleek ook tijdens het optreden van Sagor Som Leder Mot Slutet. Ik herinner me dat Andy en ik gelijktijdig naar elkaar keken. Een woordeloze, alleszeggende blik. We dachten exact hetzelfde. Toch kon ik het niet laten om het te zeggen: “Fuck, dít is goed!” Een dik halfuur later stonden we dan ook enthousiast aan te schuiven aan de merch stand.

De dagen nadien heb ik hun drie albums op repeat beluisterd. Ja, ik kan wel vol overtuiging zeggen dat ze er een fan bij hebben. Hun derde album ‘III’ kwam 20 mei 2022 uit. Helemaal ok om daar nu nog een review over te schrijven, lijkt me! Hoe kan ik de muziek van dit viertal het beste omschrijven? Als een mooie blend van post rock en post metal met een hele stevige dynamiek. Het geeft me wat het gevoel dat ik krijg als ik naar Turpentine Valley luister, maar Sagor Som Leder Mot Slutet klinkt misschien wat rauwer en ruiger. ‘III‘ omvat zes nummers, goed voor in totaal ruim 45 minuten aan emotionele, atmosferische post rock. Of was het nu post metal? Hoe dan ook, het klinkt fantastisch goed!

Zó goed dat we zelfs met twee stonden te springen om deze recensie te schrijven. Daarom delen Andy en ik graag onze ervaring over het derde album van Sagor Som Leder Mot Slutet.

Het album wordt geopend met Avstånd. Een elf minuten durend meesterwerk. De eerste seconden laten je wat in spanning wachten maar daarna word je meegesleept door een golf van euforie. Niet het soort golf waar je in wordt meegesleurd, maar eerder een mooi gevormde golf waar je evenwichtig op kunt surfen. Diepgaande riffs die tegelijk ook erg comfort gevend zijn. Halfweg het nummer lijkt toch een kantelpunt te komen. De sfeer verandert er duidelijk voelbaar. Van euforische gelatenheid naar geheimzinnige onrust. Onrust die na enkele minuten voorzichtig de ‘on’ van zich afwerpt en zo rust overblijft. Rust, tot alle afzonderlijke elementen elkaar vinden en terug die golf van euforie vormen. Een golf die zachtjes overvloeit in Solaris, het tweede nummer van het album. Net zoals bij Avstånd bezorgt dit nummer me een opgewekt gevoel. Misschien wat trager dan z’n voorganger met af en toe wat doom elementen waardoor wel een diepere dimensie wordt bereikt. Over all blijft het een post metal nummer met een fenomenale opbouw. Ik ben mee van begin tot einde!

Skapelse, Zweeds voor ‘creatie’ en tevens een nummer op de plaat, vat eigenlijk alles goed samen. Er wordt een universum gecreëerd waarin je vrij mag ronddwalen, schimmen en geesten tegenkomt en waar het niet altijd evenveel peis en vree is. Net zoals het leven. Maar op het einde is het de schoonheid die achterblijft en dat is wat de band hier zeker bereikt heeft. Uiterste schoonheid met razend scherpe randen. Na de creatie van daarnet weerklinkt nu misschien wel een van de meest filmische nummers van het album en een lied dat je dan ook vrij snel en gemakkelijks halve in het vakje van post rock gaat steken. Astra. Maar alweer hebben ze je bij de lurven want ongeveer halverwege dit zeven minuten durende nummer neemt het een andere wending en krijg je een perfecte synergie van twee genres. En met Astra bewijst de band dat elke luisterbeurt, elk lied, elke minuut je iets teruggeeft. Je voelt de haren op je arm recht staan van blijdschap en ontroering.

Een album waarin best wat emoties schuilen dus. Dat is ook het geval in Tomhet. Als er dan toch een moment van totale rust is in het album, dan is dat wel tijdens dit nummer. Met een intro die me met gesloten ogen heen en weer wiegend volledig doet wegzweven. Moeilijk te omschrijven. Als zwevend door een droom, allemaal puzzelstukken die ondertussen voorbij komen en je kunt ze enkel maar grijpen. Stukje na stukje. Om dan op het einde van de vlucht te zien dat je alle stukken hebt verzameld en dat het plaatje klopt. Een zelfvoldaan gevoel, wat ik ervaar als ik Tomhet hoor.

Eter. Het vervliegt zo snel, ether. Dit nummer is het equivalent van samen met je geliefde al knuffeldansend onder het maanlicht te staan. Verliefd zijn, je gelukkig voelen, weten dat je de ware in je armen hebt. Dat doet dit nummer. Gewoon een bevestiging krijgen van je emoties en een graadmeter van hoe intens ze kunnen zijn. Na de opbouw is er de OH ZO prachtige pay off. Een ongelooflijke uitbarsting van drums en gitaren om dan weer tot de essentie van de zaak te komen. Liefde onder het maanlicht.

III‘ is een verhaal waarvan we niet willen dat het snel een einde heeft. De sfeer en wereld die Sagor Som Leder Mot Slutet weten te creëren is iets uniek en elke luisterbeurt raakt je op een andere manier. Hoe meer je luistert, hoe meer je de verschillende laagjes in hun muziek kunt ontdekken. Om zo eens de focus te verleggen en het album compleet anders te ervaren. Misschien nog diepgaander en intenser?

Één iets is zeker. Wij hebben alvast dit derde album in pre order staan en zullen deze naam zeker en vast verder opvolgen. Het jaar is bijna halverwege en ik kan nu al zeggen dat Sagor Som Leder Mot Slutet bij m’n top drie ontdekkingen zit van de eerste helft van dit jaar. Heel blij met deze fantastische Scandinavische gevonden parel!